Het Absolute is de basis van de levende werkelijkheid. Er bestaat niet zoiets als dood of een eind. Ieder wezen bezit een stukje continuïteit, omdat het leven continu aanwezig is. De dood is slechts een verandering. Wat je hebt gedacht en die eens in je denken is opgenomen, ieder gevoel dat eens door je hart is gegaan, elk woord die je eens hebt uitgesproken en elke handeling die je doet, daar is een leven aangegeven. Dit leven zet zich voort. In het menselijk leven is alles ondergebracht. Alle dingen, zoals gedachte, woord, gevoel worden er verzorgd en tot vruchtbaarheid gekweekt. Het is nauwelijks te bevatten dat zoiets bestaat. Je denkt bij jezelf: het woord is gesproken, dus het is klaar. Of er was een gevoel en die is er niet meer. Het is alleen maar een verandering in je bewustzijn. Het kan zijn dat het vanuit je onderbewustzijn of van je bovenbewustzijn komt en dat je van iets bewust gemaakt wordt. Al met al, we hebben weet van iets. Wanneer je het niet meer waarneemt ga je ervan uit dat het verdwenen is. Maar het is niet verdwenen, het is leven en volgt zijn eigen weg. Wij zijn verantwoordelijk voor iedere gedachte en handeling die we doen. Als wij eens wisten hoe we onze dagelijkse handelingen konden aanwenden, onze gedachten konden sturen en haar aanvoelen, zodat er een eigen atmosfeer wordt gevormd. Wat heb je dan een verantwoordelijkheid. Deze verantwoordelijkheid heeft ieder mens hier op aarde, ieder mens schept zijn eigen wereld en is daar verantwoordelijk voor. Niemand is verantwoordelijk voor de ander. Een mens moet leren nadenkend en gewetensvol te zijn en verantwoordelijkheid te voelen bij elke stap die hij doet.
Nu vraag je je natuurlijk af: kan een gedachte leven? Ja zij leven, en hebben een doel te vervullen. Gedachten worden door de mens opgeroepen en hebben een doel om richting aan hun leven te geven. Stel je eens voor dat er door iemand uiting gegeven wordt aan zijn gedachten die met boosheid is gevuld. De woorden die hij dan uitspreekt, die moeten dan blijven voortleven om zijn doel uit te voeren. De kracht van die gedachte hangt af van de energie van het denkvermogen van diegene die het uitspreekt. Je kunt dan een heel leger vijanden om je heen krijgen. Woorden die hij uitspreekt trekken gelijkgestemde woorden van buitenaf aan.
De mens heeft een verantwoordelijkheid niet alleen tegenover diegenen die hem omringen, of dagelijks meemaken, onze verantwoordelijkheid omvat de gehele schepping. Als de mens iets ten goede bijdraagt aan de gehele schepping, dan zal dit leiden tot een betere en eensgezindheid in de atmosfeer, in de wereld en op de aarde. Als wij dit doen dan kennen wij onze verantwoordelijkheid.
Ton W