De mens heeft door de eeuwen heen gezocht naar iets boven hemzelf, iets dat wij waarheid of God noemen, iets dat wij werkelijkheid kunnen noemen. Steeds opnieuw stelt de mens de vraag: “Waar gaat het allemaal om, heeft het leven wel zin?”
De mens ziet de enorme verwarring in het leven, ziet de wreedheden, de oorlogen en de eindeloze verdeeldheid tussen arm en rijk met een gevoel van frustratie vraagt hij zich af; wat het is, wat wij leven noemen. In een voortdurende strijd die we leven noemen, proberen we een gedragscode vast te stellen, die in overeenstemming is met de gemeenschap waarin wij grootgebracht worden. We aanvaarden een gedragscode als deel van onze traditie als Christen, Moslim en Hindoe of wat we ook zijn. We zien altijd naar iemand uit die kan zeggen wat goed of verkeerd is, welke denkwijze goed of verkeerd is, en dit patroon volgend wordt ons optreden en ons denken mechanisch en worden we werktuiglijk. Dit is gemakkelijk bij ons zelf waar te nemen. Wij zijn het resultaat van allerlei invloeden, en er is maar weinig in ons wat we voor ons zelf ontdekt hebben, niets origineels, oorspronkelijks of zuivers.